عصرایران – روز ملی خلیج فارس ، ابتکار نکویی است که در سال های اخیر شکل گرفته تا مناسبتی باشد برای پاسداشت تاریخ و تمدن خلیج فارس و نام تاریخی آب های جنوب سرزمین ایران.
این نامگذاری بعد از آن صورت گرفت که برخی کشورهای عربی با عناد نسبت به تاریخ در صدد تحریف نام خلیج فارس برآمدند و جاهلانه و متعصبانه چشم بر هزاران سند تاریخی بستند تا ثابت کنند “دوران جاهلیت” می تواند در هزاره سوم هم استمرار یابد.
این اما تنها یک سوی ماجراست و طرف دیگر قصه خلیج فارس ، مهم تر از تلاش چند کشور عربی برای تحریف تاریخ و جغرافیاست.
اگر امروز کشورهای عربی به خود جرأت می دهند که متوهمانه وارد فاز تقابل با تاریخ شوند و آن را به نفع امیال خویش تحریف کنند و در دنیای علم محور کنونی از بابت این تحریف ، احساس خجالت هم به ایشان دست ندهد به دلیل آن است که از رهگذر همین خلیج فارس توانسته اند به ثروتی دست یابند که اجدادشان حتی درخواب و رویا هم نمی توانستند تصورش را هم بکنند.
آنها به اندازه ای از آب خلیج فارس کره گرفته اند که آن را ملک طلق خود بپندارند و از همین رو به خود اجازه بدهند هر رفتاری با این آبراه انجام دهند: از تحریف نام تا ساخت جزایر مصنوعی ولو به بهای آسیب به اکوسیستم آن!
خلیج فارس ، خلیج فارس بوده و هست و خواهد بود ولی تنها وظیفه ما در قبال آن ، برگزاری آیین های ملی و نگارش مقالات و راه اندازی نمایشگاه و … نیست بلکه باورمندان به نام خلیج فارس نیز باید بتوانند بسیار بیشتر از مدعیان تازه به دوران رسیده از خلیج زیبا و جاودانه فارس ، بهره مند شوند.
چه سود که ما از بامداد تا شامگاه از خلیج فارس سخن بگوییم ولی ساحل نشین ایرانی ، حسرت زندگی ساکنان جنوب خلیج فارس را بخورد و برای کارگری بدان سوی آبها برود؟!
خلیج فارس ، خلیج فارس بوده و هست و خواهد بود ولی آیا باعث شرمساری ملی نیست که واردات و صاردات ما از خلیج فارس ، از طریق بنادر کشور تازه تأسیسی به نام امارات متحده عربی انجام شود؟
خلیج فارس ، خلیج فارس بوده و هست و خواهد بود ولی این غم را باید به کجا برد که دوبی در جنوب خلیج فارس ، می شود یکی از ۳ مقصد اصلی گردشگران ایرانی و سواحل شمالی خلیج فارس ضرب المثل فقر و محرومیت می شوند؟
به قول ترک ها “کج بنشینیم و درست حرف بزنیم” ؛ اگر همین فردا همه شیوخ بیانیه بدهند که « ایهاالناس! ما به اشتباه خود پی بردیم؛نام این خلیج ، “خلیج فارس” است.» آیا مشکل ما حل است؟ بله! مشکلی به نام “مواجهه با یک جهالت عنادورزانه با تاریخ و چغرافیا” حل می شود که البته بسیار هم خوب است اما همان گونه که گفته شد ، این ، بخشی از ماجراست و مهم تر از آن ، تفوق سیاسی و اقتصادی ایران در منطقه خلیج فارس است که البته تحققش چندان سخت نیست.
اگر جنوب خلیج فارس ، در سال های اخیر بر و رویی یافته ، به خاطر آن است که کشورهای عربی ثابت کرده اند رقص عربی در شکاف اختلافات بین المللی را خوب بلدند و در ماهیگیری از آبهای آلوده استعدادی شگرف دارند.
به عنوان مثال ، اگر بحث تحریم ها مطرح نبود ، چه نیازی به هزاران شرکت واسطه در امارات بود تا هم از واردات ایران سود کنند و هم از صادرات ما؟!
تراز تجاری ایران و امارات ، ۱۰ میلیارد دلار به نفع طرف مقابل است و این در حالی است که با بزرگ ترین غول های اقتصادی دنیا هم چنین تراز تجاری منفی و رقت انگیزی نداریم. بدیهی است که اگر امروز با بهبود شرایط بین المللی ، امارات از میان ایران و شرکای تجاری واقعی اش حذف شود ، شیوخ امارات ، نقداً ۱۰ میلیارد دلار را به نفع ایرانیان از دست خواهند داد که رقم نجومی و حیرت آوری است.
پاسداشت نام خلیج فارس ، وظیفه فرد فرد همه ما ایرانیان است اما رسالت بزرگ تر و تاریخی را سیاستگذاران و مسوولان کشور بر عهده دارند تا موانع عمده بر سر راه توسعه خلیج فارس و به تبع آن کل کشور را از راه بردارند.
در چنان صورتی ، معادله جنوب و شمال خلیج فارس ، در کوتاه مدت ، معکوس خواهد شد و کسانی که امروز با پشتوانه دلارهای بادآورده با تکبر ، نام خلیج فارس را تحریف می کنند ، در نامیدن آن به خلیج ع ر ب ی ، صدایشان خواهد لرزید و نهایتاً با فروکش کردن “باد” شان ، در مقابل واقعیت های تاریخی ، سر تسلیم فرود خواهند آورد. همه چیز به خود ما بستگی دارد،به تدبیرمان و به عقلانیت مان.