تیم تراکتورسازی تبریز رکورد ۲۰ ساله را شکست و توانست بالاترین مقام فوتبال تبریز را کسب کند. |
 |
|
سرویس ورزشی خبرگزاری فارس در تبریز به عملکرد تراکتورسازی در تاریخ ۴۲ ساله این تیم در باشگاه‌های کشور پرداخته است. جام تخت جمشید تیم تراکتورسازی تبریز در سال ۱۳۴۹ تاسیس شد، این تیم پس از موفقیت در مسابقات منطقه‌ای، به رقابت‌های جام تخت جمشید صعود کرده و در سومین دوره این رقابت‌ها به سال۵۴-۱۳۵۳ حضور داشت. تیم بدون ستاره تراکتورسازی در این سال با مربیگری محمد بیاتی سرمربی سابق تیم ملی ایران با چهار پیروزی، ۱۱ مساوی و ۱۵ شکست در رده شانزدهم که در واقع مقام آخر جدول بود قرار گرفته و سقوط کرد. تراکتورسازی در فصل ۵۵-۵۴ در لیگ تخت جمشید حضور نداشت اما با صعود مجدد در پنجمین دوره ۵۶-۵۵ با حسین فکری به مقام با ارزش پنجمی دست یافت، در تراکتورسازی آن سال با درخشش بازیکنانی چون پرویز مظلومی، میرمجید ناظمی، رحیم مه نمای اقدم، حسن آذرنیا، منوچهر کبیری، ناصر میرزایی، ایوب شارقی، عباس کارگر به این عنوان با ارزش را کسب کردند. با وقوع انقلاب شکوهمند اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی مسابقات باشگاهی بیش از یک دهه متوقف شد. لیگ قدس مسابقات لیگ قدس شش دوره به صورت تیم‌های منتخب استان برگزار شد و تنها یک دوره با حضور باشگاه‌های مطرح کشور انجام گرفت. در سال ۶۸ مسابقات لیگ قدس با حضور ۲۴ تیم کشور در دو گروه برگزار شد که تراکتورسازی در گروه دو در رتبه چهارم گروه خود قرار گرفت. تیم‌های پرسپولیس و ملوان از این گروه به مرحله نیمه نهایی صعود کردند، مربیگری تیم تراکتورسازی در این فصل بر عهده حسن آذرنیا بود. جام منطقه‌ای مسابقات جام منطقه‌ای برای مشخص شدن سهمیه استان‌ها برگزار شد و تراکتورسازی به همراه ماشین‌سازی، ملوان انزلی، سپیدرود و استقلال رشت و تیم‌هایی از زنجان، کرمانشاه و کردستان مسابقاتی به صورت رفت برگشت برگزار کردند تا سه تیم برتر به اولین دوره لیگ آزادگان صعود کنند. تراکتورسازی در نیم فصل با مربیگری جواد موسوی در گروه هشت تیمی در رده پنجم قرار داشته و امیدی برای حضور در لیگ آزادگان نداشت. اما در نیم فصل “واسیلی گوجا” رهبری تیم تراکتورسازی را بر عهده گرفت و تراکتورسازی از دو تیم سپیدرود رشت و ماشین‌سازی پیشی گرفته و با قرار گرفتن در رتبه سوم جواز حضور در لیگ دسته اول ایران جام آزادگان را دریافت کرد. اولین دوره لیگ آزادگان ۱۳۷۰ تراکتورسازی در این سال بین ۱۲ تیم در جایگاه دهم و تنها بالاتر از استقلال رشت و ابومسلم مشهد قرار گرفت، تراکتورسازی در این فصل تیمی جوانی بوده و که بسیار از بازی‌ها نتیجه را در لحظات پایانی واگذار کرد، نقطه مثبت تراکتورسازان در این سال رقابت فرشاد پیوس از پرسپولیس و حسین خطیبی از تراکتورسازی برای آقای گلی بود که در نهایت فرشاد پیوس با اختلاف یک گل به این عنوان دست یافت. دومین دوره لیگ آزادگان ۱۳۷۱ مسابقات در دو گروه ۱۲ تیم آغاز شد، جوانان گرایی “واسیلی‌گوجا” بالاخره جواب داد و تراکتورسازی در این سال با نتایج درخشان خود تمام تیم‌های را قلع و قم کرد، تراکتورسازی در گروه خود با اقتدار اول شده و به مرحله نیمه نهایی راه یافت تا با تیم دوم گروه مقابل بازی کند، تراکتورسازی که در طول فصل بازی‌های بسیار درخشانی را از خود به نمایش گذاشته و موجبات حذف استقلال و همچنین تحقیر تیم کشاورز شده بود در مرحله نیمه نهایی دو بازی ضعیف مقابل پاس برگزار کرده و از صعود به دیدار پایانی بازماند. تراکتورسازی با شکست مقابل پاس و عدم حضور کشاورز در بازی رده‌بندی، به‌عنوان سوم خود دست یافت. دو نکته مهم در مورد نتایج تراکتورسازی در این فصل قابل ذکر است، اول اینکه اگر مسابقات به صورت تک گروهی برگزار می‌شد تراکتورسازی با فاصله فراوان عنوان قهرمانی را کسب می کرد و دوم اینکه این مقام تا پایان لیگ برتر دوره یازدهم بهترین عنوان تراکتورسازی بود که این رکورد بعد از بیست سال شکسته شد. کریم باقری، حسین خطیبی، سیروس دین محمدی و علی رضا نیکمهر که در کسب عنوان سوم تراکتورسازی نقش بسزایی داشتند در پایان فصل از تراکتورسازی جدا شدند. لیگ آزادگان سال ۱۳۷۲ تراکتورسازی با وجود از دست دادن چند ستاره خود در پایان نیم فصل تیم دوم جدول بود، اما دور برگشت اختلاف “واسیلی گوجا” و مویدفر مربی و مدیر باشگاه تراکتورسازی آغاز شد و در نهایت تراکتورسازی تا رده هشتم جدول سقوط کرد، مهدی بخشی‌زاده و غلامحسین دین محمدی پدیده تراکتورسازی در این سال بودند. لیگ آزادگان سال ۱۳۷۳ مسابقات این سال نیز در دو گروه ۱۲ تیمی برگزار شد، قرار شده بود که در هر گروه شش تیم اول در لیگ آزادگان باقیمانده و شش تیم پایین جدول هر گروه به لیگ دسته دو سقوط کنند، با این قانون عجیب ۱۲ تیم از ۲۴ تیم به رده پایین‌تر سقوط کردند، تراکتورسازی در گروه خود در مکان نهم قرار گرفته و به لیگ دسته دو سقوط کرد، مربیگری تیم تراکتورسازی بر عهده “یوان دیمیترو” رومانیایی بود. در این سال علی باغمیشه بازی‌های خوبی را از خود به نمایش گذاشت. تراکتورسازی در سال ۷۴ با “واسیلی گوجا” مجددا به لیگ دسته یک صعود کرد. لیگ آزادگان سال ۱۳۷۵ تراکتورسازی مسابقات را با “واسیلی گوجا” آغاز کرده و با ضیایی به اتمام رساند و در نهایت بین ۱۶ تیم مقام یازدهم را کسب کرد، یونس باهنر و اسماعیل حلالی و علیرضا پژمان عملکرد خوبی در تیم تراکتورسازی در این فصل داشتند. لیگ آزادگان ۷۶ یک مربی روس به نام “تیبیلیف” هدایت تراکتورسازی را به دست گرفت، تراکتورسازی با این مربی نتوانست نتایج خوبی را کسب کند و جزو تیم‌های مدعی سقوط بود، ستار نوبری جایگزین “تیبیلیف” شده و وی توانست تراکتورسازی را از خطر سقوط نجات دهد، تراکتورسازی در این فصل نهم جدول شد. لیگ آزادگان ۷۷ هدایت تراکتورسازی را فیروز کریمی بر عهده گرفت. برای اولین بار در طول تاریخ باشگاه تراکتورسازی سیلی از بازیکنان غیربومی به این باشگاه روانه شده و بازیکنان تبریزی کمتر در ترکیب تیم قرار گرفتند. با وجود این محدودیت هدایت شهریاری و ناصر فرشباف به‌عنوان بازیکنان بومی به فوتبال کشور معرفی شدند. نتایج تیم تراکتورسازی با فیروز کریمی به قدری ضعیف بود که وی در نیمه راه استعفا داد و باز ماموریت حفظ کردن تراکتور به ستار نوبری سپرده شد، تراکتورسازی با نوبری یازدهم شده و در لیگ باقی ماند. لیگ آزادگان۷۸ محمدحسین ضیایی در سال اول خود در تراکتورسازی نتایج قابل قبولی گرفت و در نهایت این تیم در پایان فصل مقام شش جدول را کسب کرد. تراکتورسازی با ضیایی آغاز بدی داشت، تماشاگران خواستار برکناری ضیایی شدند. حتی ترکش اعتراضات برای اولین بار کاظم امانی را نیز در برگرفت. امانی از سال ۷۴ مدیریت باشگاه تراکتورسازی را بر عهده داشت، وطن‌خواه جایگزین ضیایی شد اما سرعت سقوط تراکتورسازی شتاب گرفته و این تیم در رتبه آخر قرار گرفت. با وجود این که قرار بود دو تیم سقوط کنند اما تیمی از لیگ سقوط نکرده و تمام تیم‌ها برای آغاز اولین دوره لیگ برتر مهیا شدند. لیگ برتر اولین دوره ۱۳۸۰ تراکتورسازی با خوش شانسی در نخستین دوره لیگ برتر حضور داشت اما از نتایج سال گذشته خود درس نگرفته و در این سال نیز با قرار گرفتن در رتبه آخر که چهاردهم بود به دسته یک ایران سقوط کردند. مربیگری نیم فصل اول تراکتورسازی بر عهده محمود یاوری بود و در نیم فصل دوم احد شیخ لاری مربی تراکتور بودند. از نکات جالب نتایج تراکتورسازی در این سال زدن تنها یک گل در نیم فصل اول بود و تمام امتیازات این تیم در ۱۳ بازی اول از تساوی‌های بدون گل شکل گرفته بود. سال ۸۱تا۸۸ تراکتورسازی از دوره دوم تا دوره هشتم لیگ برتر غایب بزرگ این رقابت‌ها بود. در این سال‌ها مربیانی چون واسیلی گوجا، میدن دروپ، حمید علی‌دوستی، فرشاد پیوس، احد شیخ لاری در رساندن تراکتورسازی به لیگ برتر ناکام بودند. در نهایت فراز کمالوند به این مهم دست یافت. لیگ برتر دوره نهم ۸۹-۱۳۸۸ تماشاگران تراکتورسازی در کانون اخبار مسابقات این فصل بودند، حضور بیش از یکصد هزار تماشاگر در بازی تراکتورسازی با فجر سپاسی رکورد جدیدی در ایران به جای گذاشت، تراکتورسازی در این فصل به مقام هفتم دست یافت. لیگ برتر دوره دهم: ۹۰-۱۳۸۹ تراکتورسازی با دو پله صعود در مکان پنجم جدول قرار گرفت، تماشاگر تراکتورسازی در بازی با استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی تهران بیشتر از میزبان بود که این برای نخستین بار در حیات ورزشگاه آزادی رخ می‌داد. لیگ یازدهم:۹۱-۱۳۹۰ تراکتورسازی بعد از سپاهان اصفهان در مقام دوم قرار گرفته و بالاترین عنوان را برای فوتبال تبریز هدیه کرد. تراکتورسازی تنها یک امتیاز کمتر از قهرمان کسب کرد اما بالاخره به آرزوی دیرینه فوتبال تبریز جامه عمل پوشانده و جواز حضور در مسابقات آسیایی را برای نخستین بار کسب کرد. مربیگری تراکتورسازی در این فصل درخشان بر عهده امیر قلعه نویی بود. جمع بندی نتایج تراکتورسازی کسب عنوان دوم امسال بالاترین مقام تراکتورسازی در مسابقات کشور است، تراکتورسازی در سال ۷۱ مقام سوم ایران را کسب کرد و هواداران این تیم ۲۰ سال انتظار کشیدند تا این رکورد شکسته شود. در کنار دومی امیر قلعه نویی و سومی واسیلی گوجا، کسب عنوان پنجم فکری در سال ۵۵ و ششم ضیایی در سال ۷۸ و پنجم کمالوند در سال ۹۰ مقام‌های خوب تراکتورسازی در مسابقات لیگ محسوب می‌شوند. اما مطمئنا این مقام‌های دیگر هواداران تراکتورسازی را اغنا نکرده و آنها سال آینده نخستین قهرمانی در لیگ برتر را خواهند طلبید. |