- Assalouyeh News – پایگاه خبری شهرستان عسلویه - http://assalouyehnews.ir -

معرفی رقبای همگروه ایران: کره جنوبی

کره جنوبی قوی‌ترین حریف ما در راه صعود به برزیل با ۸ بار حضور در جام جهانی در میان تمام تیم‌های آسیایی رکورددار است و تنها تیم آسیایی به شمار می‌رود که به نیمه‌نهایی جام جهانی در سال ۲۰۰۲ (سالی که میزبان جام بود) هم رسیده است.


    بهترین رتبه کره در رنکینگ فیفا به دسامبر ۱۹۹۸ بازمی‌گردد که هفدهم جهان شد و بدترین رتبه‌اش را درست دو سال قبلش تجربه کرده بود زمانی که در رده شصت و دوم جهان ایستاد! سرمربی آنها «چوی کانگ هی» ۵۲ ساله است که سابقه ۴۰ بازی ملی را در پرونده اش دارد. وی از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ سرمربی باشگاه «چونبوک موتورز» کره جنوبی بود و با این تیم به دو مقام قهرمانی «کی لیگ» و یک قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا دست یافت.

کره جنوبی در دور اول مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ با ۱۳ امتیاز به عنوان سرگروه راهی این مرحله شد. نکته جالب همگروهی کره با لبنان و نتایج عجیب بازیهای رو در روی شان بود. کره در بازی رفت که میزبان بود با ۶ گل لبنان را بدرقه کرد اما در کمال ناباوری در بیروت مغلوب این تیم شد.آخرین رویارویی ما با کره مربوط به جام ملتهای ۲۰۱۱ می شود که با افشین قطبی نمایش پرانتقادی در مقابل‌شان ارائه دادیم و در نهایت ۱-۰ شکست خوردیم. البته در آن بازی «چو کوآنگ رائه» سرمربی کره بود.

 *ستاره‌های کره

شاید بتوان پارک جی سونگ را همچنان معتبرترین فوتبالیست کره‌ای شاغل در اروپا دانست که البته او هم بعد از جام ملت‌ها در اوج از بازیهای ملی خداحافظی کرد. دو تن از ستاره‌های روی بورس این روزهای کره «دونگ وُن ژی» و «کو جا چول» هستند که هردو جوان در جام ملت‌ها چهره شدند. اولی در ساندرلند زیر نظر مارتین اونیل و دومی در آگزبورگ آلمان توپ می‌زنند. پارک چو یونگ هم دیگر بازیکن سرشناس کره است که زیر سایه فان پرسی و سایر مهاجمان پرآوازه آرسنال فرصت خودنمایی پیدا نکرده. از بازماندگان نسل های پیشین فوتبال کره که هنوز در رده ملی دوام آورده‌اند می‌توان به «چا دو ری» بازیکن سلتیک و «لی دونگ گوک» اشاره کرد که این آخری در چند نوبت سابقه گلزنی به ما را هم دارد!

به‌طور کلی کره تا دلتان بخواهد لژیونر«موثر» دارد. «پارک جو هو» جانشین لی یونگ پیو و یکی از کشف‌های تازه فوتبال کره است که این روزها تماشاگر بازی‌های پرفروغش به همراه بازل در چمپیونزلیگ هستیم. پیشرفت چشم‌بادامی‌ها در یکی دو دهه اخیر به قدری بوده که حالا کمتر کسی به عدم کامیابی آنها در صعود به جام جهانی فکر می‌کند.