- Assalouyeh News – پایگاه خبری شهرستان عسلویه - https://assalouyehnews.ir -

سال “تولید ملی” و درسی دیگر از ویتنام

رهبران ویتنام شمالی که همزمان با جنگ در کشورشان ، در پاریس هم به دنبال صلح و جلوگیری از خونریزی بیشتر بودند، پس از پایان نبردها، شروع به بازسازی اقتصاد در هم شکسته خود با رعایت قواعد بازی بین المللی کردند.

عصرایران ؛ سعید  بازارباشلی – سال ۱۳۹۱، سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری شده است و بر متولیان اقتصاد کشور است که در راستای رهنمودهای چند سال گذشته و امسال مقام معظم رهبری، راهکارهای لازم را جهت نیل به این اهداف در نظر بگیرند و به صورت “برنامه” پیاده کنند. بدیهی است که استفاده از الگوی های کشورهایی که گام در راه توسعه نهاده و موفق بوده اند، می تواند راهگشا باشد.

ویتنام

یکی از کشورهایی که ظرف دو دهه گذشته گام در راه توسعه اقتصادی گذاشته، ویتنام است. ویتنام که تا چند دهه پیش الگوی مبارزه علیه امریکا بود در حال حاضر می تواند الگوی مناسبی برای توسعه باشد.

دولت ویتنام با الگوبرداری از همسایه های خود، راه رشد اقتصادی را از طریق آزادسازی آن و جذب سرمایه و کوچک کردن حجم دولت از اوایل دهه نود میلادی آغاز و گسترش داد.

جنگ ویتنام

جذب سرمایه گذاری خارجی به عنوان راه حل مهم حل مساله فقر و بیکاری و ایجاد آرامش در مردم پس از جنگ های طولانی، از جمله سیاست های اعمال شده بود.

آگاهی و اعمال مدیریت علمی با استفاده از الگوهای ارائه شده مجامع جهانی نشان از مسئولیت پذیری و دوراندیشی رهبران ویتنام دارد.

در کشور ما و دیگر کشورهای جهان، ویتنام را بعنوان سمبل مقاومت در برابر تهاجم خارجی می شناسند.

ویتنام

از اوایل دهه پنجاه میلادی و پس از خروج ارتش فرانسه از هندوچین و در راستای تقسیم مناطق جهان به دو حوزه تحت نفوذ کاپیتالیسم و سوسیالیسم، بخش شمالی ویتنام تحت حمایت چین و شوروی و بخش جنوبی آن تحت حمایت آمریکا و متحدانش قرار گرفت.
درست به همان طریق که اروپای پس از جنگ دوم جهانی به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شد، در شرق آسیا نیز کره و ویتنام به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شدند.

در همان دوران اندیشه های سوسیالیستی به عنوان تنها راه رهایی بخش، با الهام از پیروزی مائو در چین، در بخش های گسترده ای از جهان رواج پیدا کرد.به طوریکه تا اوایل دهه ۷۰ میلادی به جز ویتنام شمالی و کره شمالی، حکومت های کامبوج و لائوس و بخش هایی از فیلیپین و حتی هند هم تحت تاثیر قرار گرفتند.

ویتنام

اردوگاه غرب به رهبری آمریکا و اروپای غربی شروع به تقویت اقتصادی و زیرساخت های جامعه در کشورهای تحت حمایت خود کردند به طوریکه کشورهای ژاپن، کره جنوبی، تایوان، هنگ کنگ و …. به کشورهای پیشرفته در صنعت و کشاورزی تبدیل شدند.

اما در مورد ویتنام مساله تفاوت داشت، حکومت مسستقر در ویتنام جنوبی به دلیل فساد و ظلم بیش از حد نتوانست از حمایت های جهان آزاد بهره گیرد و پس از سالها جنگ و خونریزی بالاخره سایگون ،پایتخت آن، به تصرف رفقای شمالی درآمد و نام و ستاره سرخ “هوشی مین” بر آن حک شد.

ویتنام

رهبران ویتنام شمالی که همزمان با جنگ در کشورشان د،ر پاریس هم به دنبال صلح و جلوگیری از خونریزی بیشتر بودند، پس از پایان نبردها، شروع به بازسازی اقتصاد در هم شکسته خود با رعایت قواعد بازی بین المللی کردند.

آنان بلافاصله عفو عمومی اعلام کرده، گذشته را به بایگانی تاریخ سپرده و با دشمن قبلی شان، آمریکا و اروپای غربی مذاکراتی را برای بازسازی رابطه سیاسی و ایجاد رابطه مفید اقتصادی آغاز کردند.

توسعه روابط اقتصادی و جذب سرمایه گذاران خارجی، پس از فروپاشی شوروی و اروپای شرقی سرعت بیشتری گرفت تا جایی که رهبران ویتنام رابطه نزدیکی با مدیریت اقتصاد جهانی از جمله بانک جهانی و صندوق بین المللی پول برقرار کردند.

ویتنام

اعتمادسازی بین المللی و بازسازی روانی ـ اجتماعی جامعه ویتنام، باعث جلب سرمایه گذاران بین المللی شده تا جایی که کمپانی های مشهور فعال در تولید لوازم ورزشی، پوشاک، کفش، صنایع غذایی و کشاورزی به منطقه سرازیر شدند، کشور در مسیر توسعه قرار گرفت و بیکاری تا حدود زیادی کاهش پیدا کرده است.

ویتنام در سال های اخیر جزو عمده کشورهای تولید کننده برنج جهان قرار گرفته و به علاوه در صنایع سنگین مانند کشتی سازی حرف های زیادی برای گفتن دارد. در این میان ، اگر وجود منابع قابل توجه نفت را به آن اضافه کنیم خواهیم دید که با توجه به حضور آن کشور در سازمان تجارت جهانی چه منافع دراز مدتی برایش قابل تصور است.

آنچه مهم است این که ویتنام الگوی توسعه را از تایوان، چین و ژاپن و دیگر کشورهای شرقی آسیا کپی برداری کرد اما مهمتر آن است که ایدئولوژی حاکم (سوسیالیسم) را در برنامه توسعه اقتصادی دخیل نکرده و اقتصاد کاملا آزاد را سرلوحه برنامه های خود قرار داد.

آن کشور بدون سر و صدا و شعار دهی تلاش خود را برای رفع فقر و جهل از مردمش آغاز کرده و ۵سال قبل هم پس از سالها تلاش به عضویت سازمان تجارت جهانی WTO درآمد.

 بدیهی است که با سطح رشد هشت و نیم درصد مردم آن به سرعت با فقر فاصله خواهند گرفت.
ویتنام مانند زمان جنگهایش که مقاومت را به مردم جهان یاد داد، با توسعه اقتصادی اش هم پیام های مهمی ارسال می کند: “با گذشته نباید مشغول شد و در آن زندگی کرد. اقتصاد باید آزاد باشد. یک کشور برای رفع بیکاری و فقر، نیازمند جلب اعتماد عموم دنیا است. نبش قبر گذشته ها و با آن مشغول بودن و ایجاد تنش و تشنج با دنیا و خاک به چشم خود پاشیدن، جلوی دید ما برای رسیدن به آینده بهتر را خواهد گرفت.”