باز هم ۱۷مرداد رسید تا ما دوباره به این فکر باشیم که آیا به درستی به وظیفه خودمون عمل کرد یم یا نه؟
تو این چند ساله جمعیت خبرنگاران تو استان ما به شدت افزایش یافته به طوری که از سرعت افزایش قیمت برخی کالاها هم بالاتر رفته حالا فکر کنید سرعت چقدره.
راستی به این موضوع فکر کردیم که چقدر تونستیم به وظیفه خودمون به عنوان زبان گویای جامعه عمل کردیم؟ چقدر تونستیم باری از دوش اقشار مختلف جامعه برداریم؟ یا همش تلاش کردیم باری از دوش مسئولان برداریم؟
البته و صد البته اعتراف می کنم که تا اونجا که تونستیم باری از دوش مسئولان برداشتیم. و دلیلش هم خوب طبیعیه برای این بوده که چشم انتظار دستان سخاوتمند آقایان مسئول باشیم و این خیلی خیلی کار بدی است و از این بابت باید از مردم عذرخواهی کنیم.
اگر با ۱۰ گزارش عملکرد مدیری را بیان کردیم اما متاسفانه شاید دو مورد به دیگر اقشار نگاه کردیم. کارمندان، دانشجویان، هنرمندان، ورزشکاران و… در استان ما کم نیستند که یا افتخار آفرینی کردند یا مشکلاتی داشتند که ما به اونا توجهی نکردیم.
باید بگم دلمون خوش که خبرنگاریم اما به افتخار آفرینی های ورزشکاران استان خیلی توجه نکردیم، دلمون خوش که خبرنگاریم و به موفقیت های هنرمندان تو رشته های مختلف بها ندادیم، دلمون خوش که خبرنگاریم و به مشکلات و گرانی ها به خوبی توجه نکردیم و به راحتی از کنارش گذشتیم.
دلمون خوش که خبرنگاریم و به خوبی سید طه حسینی قاری نوجوان رو معرفی نکردیم، دلمون خوش که خبرنگاریم و آنچنان که باید و شاید به تیم های ورزشی استان که در رقابت های کشوری حضور دارند نگاه نکردیم.
شنبه و مردم زلزله زده روستاهای اطراف رو فراموش کردیم، یادمون رفته که بچه های روستایی بشک، کاردنه، کشتو و … تو گرمای مردادماه چطوری گذران زندگی می کنند کاش می شد چند روزی خودمون رو به جای اونا بذاریم تا مزه گرما رو تو چادرهای داغ بچشیم. بقیه موارد رو خودتون مرور کنید.
اما برسیم به افرادی که یک شبه خبرنگار شدند و در صف مقدم جلسات تجلیل حضور دارند، باید به این دوستان هم خدا قوت گفت که در کوتاهترین زمان در یک روز خودشون رو به چند جلسه تجلیل می رسونند اما وقتی به عملکرد نگاه می کنیم متوجه می شیم کار پوشش رسانه ای این جلسات بر عهده ۴ تا ۵ نفر بیشتر نیست و ما بقی به کار شریف و پرزحمت کپی پیست رو می آرن که البته باید گفت کار بسیار سختی انجام می دهند.
متولیان خبرنگاران هم در روز خبرنگار فقط برای رفع مسئولیت چند تا بنر تبریک و پیامک ارسال و جلسه ای کلیشه ای برگزار می کنند تا از خبرنگاران تجلیل کنند همه می آیند تا «نیوزهایی» که یک شبه به وجود آمدند را بشناسند و از فردای تجلیل روز خبرنگار دیگه خبری از اونا نیست.
لحظه ای در این روز عزیز کلاهمان را قاضی کنیم که آیا واقعا به رسالت خود عمل کردیم؟ آیا بدون چشم داشتی برای بیان معضلات جامعه قدمی برداشتیم؟ آیا به فکر مشکلات درمانی استان و بیمارانی که هزار و یک مشکل دارند به خوبی توجه کردیم؟
بیاییم در روزی که روز خبرنگار نامیده شده برای شادی روح شهید صارمی هم که شده به خاطر فعالیت های رسانه ای که باید انجام می دادیم و ندادیم عذرخواهی کنیم، از مردمی که با گرانی دست و پنجه نرم کرده و می کنند ما به خوبی به مشکلات آنان نرسیدیم عذرخواهی کنیم، از هنرمندان، موسیقیدانان، شعرا، ورزشکاران، دانشجویان و نخبگان هم استانی که به خوبی آن ها رو معرفی نکردیم عذرخواهی کنیم.
به خاطر همه کاستی هایی که در کار خبرنگاری داشته و داریم و کم کاری هایی که کردیم گناهکاریم و باید از بقیه طلب عفو کنیم این جرات را داشته باشیم که بگوییم آقا و خانم هنرمند، آقا و خانم ورزشکار افتخار آفرین، نخبه هم استانی و…. به خاطر کوتاهی هایی که ما خبرنگاران در مورد شما داشتیم عذرخواهی می کنیم.
مطلب خیلی گلایه آمیز از خودی ها شد باشه ایراد نداره شاید ما خبرنگاران برای ترویج فرهنگ عذرخواهی از اقشار مختلف پیشقدم بشیم و حداقل کاری کنیم تا دیگران هم به فکر عذرخواهی از کارهای نکرده شوند.
همکار عزیزم و زحمتکشم پیشاپیش عید فطر مبارک و روز خبرنگار که معتقدم هر روز روزماست تبریک و مبارک.
دوستان خبرنگار زحمتکش جسارت بنده را در روز خبرنگار ببخشید.