این چه منطقی است که چون فلان شخص در ستاد میرحسین موسوی بوده یا عکسی با او دارد، فتنه گر است؟گویا اینان تاریخ را وارونه می خوانند و نمی دانند که میرحسین موسوی، زمانی نخست وزیر این کشور بود و صلاحیتش برای ریاست جمهوری نیز مورد تأیید قرار گرفته بود و تنها بعد از انتخابات ٨٨ بود که شد آنچه نباید می شد.
اولین روز بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی دکتر حسن روحانی در مجلس شورای اسلامی در حالی سپری و از رادیو و تلویزیون به طور مستقیم پخش شد که مردم ایران خود شاهد بودند که آنچه عملا مورد بررسی قرار نگرفت ” برنامه وزرای پیشنهادی” بود!
آنچه در نخستین جلسه گذشت، ملغمه ای بود از اتهامات ثابت نشده، فحاشی های دور از شأن و انتقام گیری های شخصی و جناحی و گاه دروغ بستن به این و آن.
این در حالی است که مردم انتظار داشتند سوابق اجرایی و برنامه های پیشنهادی وزرای پیشنهادی به طور مستند،علمی و البته مودبانه نقد و بررسی شود.
البته از حق نباید گذشت که برخی نماینده ها اعم از مخالف و موافق، سخنانی در خور شأن خانه ملت و جلسه بررسی وزرا داشتند که انتظار هم همین بود ولی تأسف انگیز این بود که عده ای از مجلسی ها ، در این جلسه بساط فتنه ای جدید را گشودند و هر که را می خواستند به چوب فتنه نواختند و تمام آنچه در پی انتخابات ٨٨ گذشت را به “هر آنکه دوست نداشتند وزیر شود” نسبت دادند!
بدیهی است که طبق استانداردهای نظام جمهوری اسلامی هر که صدد براندازی اش باشد نمی تواند عهده دار سمت های مهم باشد؛ این اصل عقلانی و عقلایی البته در همه نظام های دنیا نیز جاری و ساری است؛ اما سخن اینجاست که آیا رواست افراد را بی آنکه در هیچ محکمه ای محاکمه و محکوم شده باشند، به اتهامی بسیار سنگین در حد فتنه گری برای براندازی نظام متهم کرد و بر مبنای همین اتهام واهی ، درباره شان حکم کرد و هر آنچه بر دهان آمد را بی پروا گفت؟!
این چه منطقی است که چون فلان شخص در ستاد میرحسین موسوی بوده یا عکسی با او دارد ، فتنه گر است و نباید عهده دار مسوولیت در جمهوری اسلامی شود؟
گویا اینان تاریخ را وارونه می خوانند و نمی دانند که میرحسین موسوی، زمانی نخست وزیر این کشور بود و صلاحیتش برای ریاست جمهوری نیز مورد تأیید قرار گرفته بود و تنها بعد از انتخابات ٨٨ بود که شد آنچه نباید می شد.
اگر همراهی با کاندیدای قانونی جرمی است که باید ۴ سال بعد به عنوان فتنه گری فریاد شود، در این صورت باید شورای نگهبان و دبیر آن را نیز به چنین عنوان دهشت انگیزی متهم ساخت و او را رأس ماجرای فتنه دانست! آیا چنین قضاوتی را عقل سلیم بر می تابد؟ حاشا و کلّا!
اگر ماجراهای بعد از انتخابات ٨٨ “فتنه” بود، تمسک به آن و ساختن “چماقی آن سر نامعلوم” از آن فتنه ، خود فتنه دیگری است به نام “فتنه ی فتنه”.
متهم کردن افراد جناح رقیب به فتنه انگیزی و براندازی ، بریدن بخشی از حرف های آنان و عدم ذکر پیش و پس آن، دروغ بستن و تهمت زدن و سکه رایج انگ درباره غیرهم جناحی ها خرج کردن،احساسی کردن فضا و هزینه کردن از ارزش ها ، همه را غیر خود فتنه گر دانستن و …بخش هایی از مختصات “فتنه ی فتنه” است که هدف آن حذف حداکثری با هدف اشغال تمام قطار انقلاب و انحصاری سازی آن است.
دیگر بس است حذف نیروهای نظام و همه را غیر خود فتنه گر نامیدن! این بازی واقعاً تا کی قرار است ادامه یابد و یک عده سیاست باز افراطی – که نتیجه سیاست های نابخردانه شان را همه می بینند – خود را همه نظام و همه اسلام بدانند و هر چه خواستند نثار دیگران کنند و مقدرات یک ملت را بازیچه منافع شحصی و جناحی شان کنند؟! (همان هایی که مرگ برای همسایه شان خوب است نه برای خودشان کما این که وقتی بستگانشان در ماجرای ۸۸ به اتهام حضور در فتنه دستگیر می شود، پلیس را خانه خراب می کنند که چرا چنان کرده ولی اگر دیگران به همان اتهام دستگیر شوند حق شان است و باید به اشدّ مجازات برسند!)
“فتنه ی فتنه” ، اگر بدان فرصت عرض اندام داده شود ، به مراتب خطرناک تر از همه تهدیداتی است که تا کنون کیان نظام و کشور و ملت را تهدید می کرده است چه آن که افراط و ریا ، جانمایه این فتنه جدید است./عصرایران